HET JONGE MEISJE EN IK 1 juni 2021 Ongeveer twintig jaar geleden mochten wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Hoe herinner jij je die tijd? Dat verleden trachtte ik bij me op te roepen in een wereld van verschil. Noa, Noa, ik had je graag met je echte voornaam aangesproken – een lieve voornaam – maar het kan niet. Zoveel jaren zijn intussen voorbij gegaan dat ik eerder geneigd ben te geloven dat je nog zelden aan mij denkt. Dat is de gang van de wereld. De zon straalde en verwarmde ons: jij, je mama en ik. Het leven lag open voor ons. Met jou had ik graag enkele sobere en eenvoudige herinneringen herdacht: de essentie in zes punten oproepen. Ze samen overlopen. 1- Je mama was erbij. De sofa stond bij het raam aan de kant van de Oude Godstraat. Je speelde in de woonkamer, met een knuffel als speelkameraad. Zolang is het geleden: een precies beeld kan ik mij niet meer voorstellen. Maar de sfeer – en ho...