HET JONGE MEISJE EN IK - 1.06.2021

 

 

HET JONGE MEISJE EN IK

 

1 juni 2021

 

Ongeveer twintig jaar geleden mochten wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Hoe herinner jij je die tijd?

Dat verleden trachtte ik bij me op te roepen in een wereld van verschil.

Noa, Noa, ik had je graag met je echte voornaam aangesproken – een lieve voornaam – maar het kan niet.

 

Zoveel jaren zijn intussen voorbij gegaan dat ik eerder geneigd ben te geloven dat je nog zelden aan mij denkt. Dat is de gang van de wereld.

 

De zon straalde en verwarmde ons: jij, je mama en ik. Het leven lag open voor ons.

Met jou had ik graag enkele sobere en eenvoudige herinneringen herdacht: de essentie in zes punten oproepen. Ze samen overlopen.

 

1-

Je mama was erbij. De sofa stond bij het raam aan de kant van de Oude Godstraat. Je speelde in de woonkamer, met een knuffel als speelkameraad. Zolang is het geleden: een precies beeld kan ik mij  niet meer voorstellen.

Maar de sfeer – en hoe ik mij voelde – gedachten en ideeën wil ik in mij oproepen, vandaag nog.

2-

Je was veertien jaar of daaromtrent. Enkele keren bracht ik je met de auto naar de opera. Op zondag volgde je zangles.

 

 

3-

Bij een andere gelegenheid – we waren samen – ging je ravotten in Klein-Zwitserland, ergens opzij van de Krijgsbaan. Stel je voor dat die site vandaag nog bestaat, wat houdt ons tegen om ze alsnog te bezoeken?

 

4-

Ooit trokken wij naar een speeltuin in Lier, dicht bij het begijnhof en de wandelweg aan de Nete; daar speelde je, vergezeld van je mama.

Later gebeurde het wel eens dat ik in de omgeving van die speeltuin liep en dan dacht ik aan jou.

 

5-

De tijd staat niet stil. In jullie nieuwe woonst aan de Singel 55 zaten wij samen aan de keukentafel voor het middagmaal. Herinner jij je nog hoe goed wij overeenkwamen? Ik geloof zelfs dat jij en ik bij het tafelen een eigen woordenschat gebruikten.

 

6-

Eens is het gebeurd dat je voor school een opstel in het Frans moest maken. Jouw onderwerp was Hector Berlioz, een Franse componist uit de 19^e eeuw.

Om je te helpen kocht ik een Franse pocket over Berlioz. Met ons beiden kwamen wij tot een valabele tekst. Zo stel ik het mij voor.

 

Het is lang geleden. Wat denk jij, Noa?

Begin juni begon ik over jou te schrijven. Je was veel in mijn gedachten. De dagen gingen voorbij. Ik had twee teksten: de eerste van een 600-tal woorden; van de tweede tekst waren het er al dubbel zoveel, alsof het een vermeerderde of herziene uitgave betrof.

Uiteindelijk telt deze tekst 451 woorden. Wie hield mijn hand vast?

 

Jos Costermans                                                  jos.costermans@outlook.com